စီးေမွ်ာရင္း နစ္ျမဳတ္ေနခဲ့
အခ်ဳိဆုံးေန႔ရက္မ်ား
ေသာကနဲ႔ ရင္းႏွီးေပါင္းဖက္လုိ႔
ငါ့ ႏွလုံးသားက စဲြလမ္းခဲ့သမွ်
ဒုိင္ယာရီသာ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္
ကံတရားရဲ႕ ေခၚင္သံ
အၾကိမ္ၾကိမ္ငါၾကားေရာင္ေနလဲ
သက္ျပင္းေမာေမာသာ အခါခါခ်
တတ္ေခါက္ေနခဲ့ရတယ္
အတိမ္အနက္ကုိ အတုိင္းအတာမသိလို႔
အိပ္မက္ေတာင္ ဇိမ္နဲ႔ မက္ခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး
ဒီကံတရားရဲ႕ ထုိးႏွပ္ခ်က္
ေသြးမထြက္ေပမယ့္
နာက်င္လြန္းလွပါတယ္
ဒီလုိနဲ႔ပဲ
တစတစနဲ႔ . . .
ငါဟာ ၾကီးရင့္လာခဲ့ရတယ္
No comments:
Post a Comment